Abstrakt
Programy teatru w edukacji bezpośrednio rozwijają zasoby indywi-dualne młodych ludzi, kształtując przede wszystkim ich umiejętność podejmo-wania odpowiedzialnych decyzji, poczucie własnej skuteczności i mechanizmy samokontroli oraz komunikację. Pozwalają na bezpieczne poruszanie trudnych tematów w sposób, który jest dla młodzieży atrakcyjny. Wykorzystując elementy przedstawienia, możemy zaprezentować konkretną, a jednocześnie uniwersal-ną i wiarygodną historię, osadzić bohaterów w realiach życiowych, pokazać ich problemy, a potem wspólnie z uczestnikami poszukiwać rozwiązań. Formuła ta, oddająca sprawczość w ręce młodych ludzi, umożliwia im podejmowanie de-cyzji i wzięcie za nie odpowiedzialności, powoduje, że programy te są głębiej przez uczestników przeżywane, a w konsekwencji – lepiej rozumiane. W arty-kule opisany został projekt „Drama – metodą na bezpiecznego gimnazjalistę” współfinansowany przez Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz wyniki badań przeprowadzonych w trakcie jego trwania.
Bibliografia
Arkin, R.M., Grove, T. (1990). Shyness, sociability and patterns of everyday affiliation. Journal of Social and Personal Relationship, nr 7, doi: 10.1177/0265407590072008.
Buss, A.H., Plomin, R. (1984). Temperament: early developing personality traits. New York: Lawrence Erlbaum Associates.
Cheek, J.M., Buss, A.H. (1981). Shyness and sociability. Journal of Personality and Social Psychology, nr 41(2), doi: 10.1037/0022-3514.41.2.330.
Coulter, J. (1986). Affect and social conext: Emotion definition as a social task. W: R. Harre(red.), The social construction of emotions. Oxford: Blackell.
Eisenberg, N., Fabes, R.A., Murphy, B.C. (1995). Relations of Shyness and Low So-ciability to Regulation and Emotionality. Journal of Personality and Social Psychology, 68(3).
Goffman, E. (1981). Człowiek w teatrze życia codziennego. Warszawa: PIW.
Goleman, D. (1997). Inteligencja emocjonalna. Poznań: Media Rodzina.
Lewandowska-Kidoń, T. (2003). Drama w kształceniu pedagogicznym. Lublin: Wydaw-nictwo UMCS.
Oniszczenko, W. (1995). Diagnoza temperamentu w ujęciu genetycznej teorii Bussa i Plomina: Kwestionariusz Temperamentu EAS-TS. Studia Psychologiczne, 33.
Ostaszewski, K. (2006). Pozytywna profilaktyka. Świat Problemów, 3(158).
Pankowska, K. (2000). Pedagogika dramy, teoria i praktyka. Warszawa: Żak.
Rosenberg, M. (1990). Reflexivity and emotions. Social Psychology Quarterly, 53.
Shott, S. (1979). Emotion and social life: A symbolic interactionist analysis. American Journal of Sociology, 84.
Strelau, J. (1998). Psychologia temperamentu. Warszawa: PWN.
Wey, B. (1987). Development through drama. London: Longman.
Autor zgodnie z zaleceniem MNiSW, by przeciwdziałać praktykom „ghostwriting” i „guest authorship” składając tekst dołącza oświadczenie Autora/Autorów, w którym deklaruje wkład każdego z Autorów w powstawanie publikacji. Własnoręcznie podpisane oświadczenie należy przesłać na adres redakcji:
Joanna Skibska | w formie skanu przesłać poprzez system OJS (biblioteka wydawcy).
Autorzy nie ponoszą żadnych kosztów w związku z publikacją artykułu na łamach czasopisma Konteksty Pedagogiczne oraz nie otrzymują gratyfikacji finansowej za opublikowanie tekstu. Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania niewielkich zmian w artykułach, które nie mają wpływu na merytoryczną stronę publikacji.
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Wydawnictwo Libron autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Wydawnictwo Libron posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Tekst jest udostępniany w internecie na licencji CC-BY-SA