Keywords
hyper reality
new technologies
upbringing
child’s development
How to Cite
Abstract
The new media pose significant challenges for par-ents, teachers and educators. One of them is the unlimited space for the use of digital technologies. Its speed, interactivity and reach make it, next to family and peer group, the child’s environment of growth and development. The real and virtual worlds penetrate each other and the boundaries between them seem to be blurring. We become the participants of hyper real-ity – the world mediated by digital tools. The author presents the positive and negative aspects of hypermediatyzation, paying special attention to the youngest recipients, for whom the me-dia become the source of their first developmental experiences.
References
Andrei, M. (2015). Blind Woman Uses eSight to See Her Baby For the First Time. Health & Medicine, Technology, https://www.zmescience.com/medicine/blind-woman-sees-27012015/ [dostęp: 21.10.2022].
Baudrillard, J. (2005). Symulakry i symulacja, tłum. S. Królak. Warszawa: Wydawnictwo Sic!.
Cieszyńska, J. i Korendo, M. (2007). Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia. Kraków: Wydawnictwo Edukacyjne.
Cieszyńska-Rożek, J. (2013). Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Z perspektywy fenomenologii, neurobiologii i językoznawstwa. Kraków: Wydawnictwo Omega Stage Systems Jędrzej Cieszyński .
Chojak, M. (2019). Neuropedagogika, neuroedukacja i neurodydaktyka. Fakty i mity. Warszawa: Wydawnictwo Difin.
Gardner, H. (2009). Inteligencje wielorakie. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes.
Gentilucci, M. i Dalla Volta, R. (2007). The Motor System and the Relationships between Speech and Gesture. Gesture, 7(2), 159–177. DOI: 10.1075/gest.7.2.03gen.
Grzyb, B. (2017). CAVE 3D – World Of Virtual (And Real) Dreams Of Disabled Children About Rehabilitation In A Play – Pedagogical Approach. Diagnostika A Poradenstvív pomáhajících profesích, 1(1), 20–29.
https://biuroprasowe-uni-lodz.prowly.com/62560-deep-fake-zycie-edytowalne-jak-ratowac-ludzkosc [dostęp: 20.12.2022].
https://fundacjaiskierka.pl/2013/11/testowalismy-jaskinie-3d-na-politechnice-slaskiej/? doing_wp_cron=1579597267.6209359169006347656250 [dostęp: 20.12.2022].
Jankowska-Siuda, K. i Komorowska, M. (2010). Ciekawość świata. O pamięci i twórczości małego dziecka. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia.
Jarvis, P. (2012). Osobowe uczenie się – uczenie się w działaniu. W: W. Jakubowski (red.), Kultura jako przestrzeń edukacyjna – współczesne obszary uczenia się osób dorosłych. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Klus-Stańska, D. i Kruk, J. (2009). Tworzenie warunków dla rozwojowej zmiany poznawczej i konstruowania wiedzy przez dziecko. W: D. Klus-Stańska i M. Szczepska-Pustkowska (red.), Pedagogika wczesnoszkolna – dyskursy, problemy, rozwiązania. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Kryśkiewicz, Ł. (2018). Szkolenia żołnierzy i przymierzalnie strojów. Gdzie stosuje się wirtualną i rozszerzoną rzeczywistość?, https://di.com.pl/szkolenia-zolnierzy-i-przymierzalnie-strojow-gdzie-stosuje-sie-wirtualna-i-rozszerzona-rzeczywistosc-59803 [dostęp: 3.10.2022].
Lasota, A. (2012). Jak małe dziecko poznaje rzeczywistość. O zabawie i komunikacji we wczesnym dzieciństwie. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Pedagogicznego.
Matczak, A. (2003). Zarys psychologii rozwoju. Podręcznik dla nauczycieli. Warszawa: Żak.
Musiał, E. (2014). Nowe technologie a przyjazne środowisko uczenia się. W: J. Morbitzer i E. Musiał (red.), Człowiek, media, edukacja. Kraków: Katedra Technologii i Mediów Edukacyjnych. Uniwersytet Pedagogiczny.
Pyżalski, J. (2016). Od paradygmatu ryzyka do paradygmatu szans: prorozwojowe i prospołeczne używanie Internetu przez dzieci i młodzież. W: M. Tanaś (red.), Nastolatki wobec internetu, Warszawa: Naukowa i Akademicka Sieć Komputerowa.
Samborska, I. (2013). Przestrzeń uczenia się dziecka – wyłanianie się wiedzy i kompetencji funkcjonalnych. W: J. Morbitzer i E. Musiał (red.), Człowiek, media, edukacja. Kraków: Katedra Technologii i Mediów Edukacyjnych. Uniwersytet Pedagogiczny.
Sartori, G. (2007). Homo videns. Telewizja i postmyślenie, tłum. J. Uszyński. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego.
Spitzer, M. (2013). Cyfrowa demencja. W jaki sposób pozbawiamy rozumu siebie i swoje dzieci, tłum. A. Lipiński. Słupsk: Wydawnictwo Dobra Literatura.
Stachura, K. (2014). Teoria symulakrów J. Baudrillard’a, https://problemywspolczesnej. wordpress.com/2014/11/17/teoria-symulakrow-j-baudrillarda/ [dostęp: 12.11.2022].
Tomasello, M. (2002). Kulturowe źródła ludzkiego poznawania, tłum. J. Rączaszek. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy.
Żylińska, M. (2013), Neurodydaktyka. Nauczanie i uczenie się przyjazne mózgowi. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 International License.
Copyright (c) 2023 Pedagogical Contexts