„Tajemnice młodości” Umberto Galimberti wobec nihilizmu młodzieży

Abstrakt

Okres współczesny to czas zmian, transformacji, ciągłej reformacji i nieskończonej eksploracji. Celem naszych naukowych poszukiwań jest posta­wienie pytań o to, jaki jest sposób pojmowania przedmiotu edukacji w kon­tekście niepewności, płynności, a także autoreferencjalności dyskursów kulturo­wych i praktycznych procesów nauczania. Jak zadawać pytania o edukację, aby możliwe odpowiedzi nie zaprzeczały wyzwaniom kultury, które same ironicznie kwestionują? Określenie „nihilizm” ma ponad stuletnią historię, ale pomimo pierwotne­go znaczenia tego terminu zostały podjęte pewne próby jego rekontekstualizacji w celu zdiagnozowania kultury współczesności. Jednym ze współczesnych filo­zofów, który się tego podjął, jest Umberto Galimberti. Celem jego publikacji Nihilizm i młodzież (2008) nie było opracowywanie serii naukowych traktatów przeznaczonych dla środowiska akademickiego oraz jego „hermetycznych krę­gów”, ale wskazanie symptomów problemów kulturowych i sformułowanie ich w języku przystępnym dla każdego czytelnika. Galimberti zebrał i przeanalizował kilka podstawowych symptomów nihilizmu młodzieży: 1) lekceważenie w szkole, zastraszanie; 2) uczucie wyjałowienia emocjonalnego; 3) utrata poczucia intym­ności; 4) atrakcyjność narkotyków; 5) uciekanie się do śmierci; 6) nieostrożność, psychopatia, socjopatia; 7) przemoc rytualna. Ostatnia część artykułu poświę­cona jest propozycjom Galimbertiego dotyczącym odpowiedzi na pytanie: „jak przezwyciężyć nihilizm młodzieży?”.