Słowa kluczowe
surdopedagog
metody pracy
epidemia COVID-19
Jak cytować
Abstrakt
Konstruktywizm stosowany w pracy nauczyciela daje dziecku możliwość odkrywania własnych pokładów wiedzy i zmiany poglądów na nowe. Wprowadzanie nurtu konstruktywistycznego w pracę nauczyciela dziecka ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi to trudne zadanie, szczególnie w przypadku dzieci z niepełnosprawnościami sensorycznymi. Wielu pedagogów specjalnych, w tym surdopedagogów, podejmuje model konstruktywistycznego przekazywania wiedzy. Poszukiwanie metod i opracowywanie programów nauczania w taki sposób, aby były jak najbardziej bliskie dziecku z niepełnosprawnością słuchu i dawały możliwości odkrywania wiedzy, zaburzyła epidemia COVID-19. Zdrowie i życie ludzkie stało się determinantem nowych form kształcenia. Edukację przeniesiono ze szkół i placówek do Internetu, tworząc zdalną formę przekazywania wiedzy. Ta nowa sytuacja, przez nikogo nieprzewidziana, na całym świecie zaburzyła życie codzienne na wszystkich płaszczyznach: osobistej, rodzinnej, zawodowej, gospodarczej i edukacyjnej. W zaplanowaną metodyczną pracę nauczyciela i ucznia wkradł się chaos spowodowany nieznanym. Nauczyciele i uczniowie, w tym również uczniowie ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, znaleźli się w sytuacji pracy opartej na technologii ACT. Nauczyciele – specjaliści kształcenia specjalnego, którzy niestrudzenie dbają o efekty kształcenia, z trudem przechodzą przez zdalną pracę z uczniem o specjalnych potrzebach edukacyjnych, a ich dotychczasowe metody pracy często nie mogą znaleźć zastosowania. Celem artykułu jest ukazanie surdopedagoga i surdopedagoga-konstruktywisty na ścieżkach zdalnego nauczania, podczas którego doskonalili oni swoje umiejętności dydaktyczne.
Bibliografia
Barnes, D. (1988). Nauczyciel i uczniowie. Od porozumiewania się do kształcenia, tłum. J. Radzicki. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne.
Bołtuć, P. (2011). Konstruktywizm w e-edukacji oraz jego krytyka. E-mentor, 4(41), 48–55.
Chorab, G. (2017). Nauczyciel w paradygmacie konstruktywistycznym. Szkoła – Zawód – Praca, 13, 45–54.
Fazlagić, J. (2020). Nowe wyzwania w zarządzaniu szkołą. Dyrektor Szkoły, 7, 14–16.
Godawa, G. (2020). Zdalne nauczanie. Bilans zysków i strat ponoszonych przez dziecko. Wychowawca, 10, 8–9.
Klus-Stańska, D. (2018). Paradygmaty dydaktyki. Myśleć teorią o praktyce. Warszawa: PWN.
Korzon, A. (1999). Efektywny surdopedagog w opinii nauczycieli i uczniów z wadą słuchu. W: J. Pańczyk i W. Dykcik (red.), Pedagogika specjalna wobec zagrożeń i wyzwań XXI wieku. Materiały z obrad XVI sekcji III Zjazdu Pedagogicznego w Poznaniu (21–23 wrzesień 1998) (s. 188–195). Poznań: Wydawnictwo UAM.
Majewicz, P. i Mikrut, A. (2008). Kompetencje pedagoga w kontekście teorii i praktyki edukacji specjalnej. Gliwice–Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Olszak, A. (2001). Psychopedagogiczne kompetencje nauczycieli szkół specjalnych. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Palak, Z. i Papuda-Dolińska, B. (2014). Samoaktualizacja jako istotny wymiar kompetencji zawodowych pedagoga specjalnego. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia, 27(2), https://www.journals.umcs.pl/j/ article/view/129/0 [dostęp: 1.03.2021].
Pawłowska, S. (2020). Szkoła w czasach pandemii. Remedium, 5, 2–5.
Plutecka, K. (2006). Kompetencje zawodowe surdopedagoga z wadą słuchu. Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.
Podgórska-Jachnik, D. (2013). Drugi, trzeci, czwarty. Poszukiwanie sensu pracy pedagoga specjalnego w różnych estetykach wychowawczych. Studia Edukacyjne, 28, 209–225.
Pyżalski, J. (2020). Co jest obecnie ważne, a co mniej w działaniach szkół i nauczycieli. W: J. Pyżalski (red.), Edukacja w czasach pandemii wirusa COVID-19. Z dystansem o tym, co robimy obecnie jako nauczyciele. Warszawa: EduAkcja.
Rubacha, K. (2003). Budowanie teorii pedagogicznych. W: Z. Kwieciński i B. Śliwerski (red.), Pedagogika. Podręcznik akademicki, t. 1 (s. 59–68). Warszawa: PWN.
Zaorska, M. (2008). Kompromis i ustępstwo w pracy pedagoga specjalnego. W: Z. Palak (red.), Pedagog specjalny w procesie edukacji, rehabilitacji i resocjalizacji (s. 151–161). Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Autor zgodnie z zaleceniem MNiSW, by przeciwdziałać praktykom „ghostwriting” i „guest authorship” składając tekst dołącza oświadczenie Autora/Autorów, w którym deklaruje wkład każdego z Autorów w powstawanie publikacji. Własnoręcznie podpisane oświadczenie należy przesłać na adres redakcji:
Joanna Skibska | w formie skanu przesłać poprzez system OJS (biblioteka wydawcy).
Autorzy nie ponoszą żadnych kosztów w związku z publikacją artykułu na łamach czasopisma Konteksty Pedagogiczne oraz nie otrzymują gratyfikacji finansowej za opublikowanie tekstu. Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania niewielkich zmian w artykułach, które nie mają wpływu na merytoryczną stronę publikacji.
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Wydawnictwo Libron autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Wydawnictwo Libron posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Tekst jest udostępniany w internecie na licencji CC-BY-SA