Abstrakt
W pracy przedstawiono problem porozumiewania się z dzieckiem ze spektrum autyzmu. Opisano kompetencje i dysfunkcje komunikacyjne oraz wskazano na potrzebę zastosowania komunikacji wspomagającej i alternatywnej w pracy z takim dzieckiem. Spośród wielu metod AAC wybrano metodę PECS, która rozwija u dzieci ze spektrum autyzmu umiejętność komunikacj.
Bibliografia
Błeszyński J.J., Komunikacja osób ze spektrum autyzmu – w poszukiwaniu najlepszych rozwiązań, [w:] Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Kraków 2015.
BobkowiczLewartowska L., Autyzm dziecięcy – zagadnienia diagnozy i terapii, Kraków 2005.
Frith U., Autyzm.Wyjaśnienie tajemnicy, przeł. M. Hernik, G. Krajewski, Gdańsk 2008.
Frost L., Bondy A., The PictureExchange Communication System, przeł. M. Kaźmierczak, Gorzów Wielkopolski 2013.
Grycman M., Czym są wspomagające sposoby porozumiewania się, „Biuletyn Stowarzyszenia Mówić bez Słów” 2003, nr 1.
Grycman M., Porozumiewanie się z dziećmi ze złożonymi zaburzeniami komunikacji. Poradnik nie tylko dla rodziców, Kwidzyn 2014.
Grycman M., Kaczmarek B.B., Podręczny słownik terminów AAC (komunikacji wspomagającej i alternatywnej), Kraków 2014.
Kochanowska E., Skibska J., Wojciechowska J., Indywidualne potrzeby dziecka – ucznia z autyzmem. Komunikacja – interakcje społeczne – edukacja, „Konteksty Pedagogiczne. Spektrum autyzmu” 2013, nr 1.
Markiewicz K., Kompetencje i dysfunkcje komunikacyjne osób z ASD – ujęcie rozwojowe, [w:] Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Kraków 2015.
Pisula E., Autyzm – przyczyny, symptomy, terapia, Gdańsk 2010.
Przebinda E., Picture Exchange Communication System, „Biuletyn StowarzyszeniaMówić bez Słów” 2004, nr 4 (6).
Przebinda E., Picture Exchange Communication System, „Biuletyn Stowarzyszenia Mówić bez Słów” 2005, nr 1.
Tetzchner S. von, Martinsen H., Wprowadzenie do wspomagających i alternatywnych sposobów porozumiewania się. Nauka znaków oraz używania pomocy komunikacyjnych przez dzieci, młodzież i dorosłych z zaburzeniami rozwojowymi, przeł. A. LoeblWysocka, J. GałkaJadziewicz, Warszawa 2002.
Winczura B., Dziecko z autyzmem. Terapia deficytów poznawczych a teoria umysłu, Kraków 2008.
Wojciechowska A., Metody komunikacji wspomagającej i alternatywnej we wczesnym wspomaganiu rozwoju dzieci z zaburzeniami ze spektrum autyzmu, [w:] Autyzm i AAC. Alternatywne i wspomagające sposoby porozumiewania się w edukacji osób z autyzmem, red. B.B. Kaczmarek, A. Wojciechowska, Kraków 2015.
Autor zgodnie z zaleceniem MNiSW, by przeciwdziałać praktykom „ghostwriting” i „guest authorship” składając tekst dołącza oświadczenie Autora/Autorów, w którym deklaruje wkład każdego z Autorów w powstawanie publikacji. Własnoręcznie podpisane oświadczenie należy przesłać na adres redakcji:
Joanna Skibska | w formie skanu przesłać poprzez system OJS (biblioteka wydawcy).
Autorzy nie ponoszą żadnych kosztów w związku z publikacją artykułu na łamach czasopisma Konteksty Pedagogiczne oraz nie otrzymują gratyfikacji finansowej za opublikowanie tekstu. Redakcja zastrzega sobie prawo do wprowadzania niewielkich zmian w artykułach, które nie mają wpływu na merytoryczną stronę publikacji.
Autor (Autorzy) artykułu oświadcza, że przesłane opracowanie nie narusza praw autorskich osób trzecich. Wyraża zgodę na poddanie artykułu procedurze recenzji oraz dokonanie zmian redakcyjnych. Przenosi nieodpłatnie na Wydawnictwo Libron autorskie prawa majątkowe do utworu na polach eksploatacji wymienionych w art. 50 Ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych – pod warunkiem, że praca została zaakceptowana do publikacji i opublikowana.
Wydawnictwo Libron posiada autorskie prawa majątkowe do wszystkich treści czasopisma. Zamieszczenie tekstu artykuły w repozytorium, na stronie domowej autora lub na innej stronie jest dozwolone o ile nie wiąże się z pozyskiwaniem korzyści majątkowych, a tekst wyposażony będzie w informacje źródłowe (w tym również tytuł, rok, numer i adres internetowy czasopisma).
Tekst jest udostępniany w internecie na licencji CC-BY-SA