Tom 1 Nr 18 (2022)

Osoby niepełnosprawne powinny stać się pełnoprawnymi członkami społeczeństwa, mieć możliwość zdobycia wykształcenia oraz zatrudnienia (w zwykłych warunkach, na otwartym rynku pracy). Razem z osobami pełnosprawnymi powinny korzystać ze wszystkich dóbr kultury i cywilizacji danego społeczeństwa oraz tworzyć je i pomnażać. Dlatego też istnieje konieczność stwarzania warunków do zaspokajania potrzeb osób niepełnosprawnych w takim samym zakresie, jak odbywa się to w odniesieniu do osób pełnosprawnych. „Wymaga to przede wszystkim zniesienia wszelkich barier, które uniemożliwiają osobom niepełnosprawnym pełne uczestnictwo w życiu społecznym. Dotyczy to głównie zniesienia barier prawnych, społecznych oraz barier architektonicznych i urbanistycznych” (Sowa, 1999, s. 236).
Powinniśmy budować społeczeństwo współzależne, to znaczy „między innymi takie, w którym osoby pełnosprawne i niepełnosprawne powinny zdobyć pozytywne doświadczenia sprzyjające obcowaniu ze sobą i współdziałaniu” (Bulera, 2006, s. 61). Chodzi o społeczeństwo wzajemnie się dopełniające, tworzące całość, w którym nie ma miejsca na odrzucenie i izolację. Fundamentem społeczeństwa, w którym wszyscy byliby równouprawnieni bez względu na stopień sprawności, jest samo człowieczeństwo.

Joanna Skibska

Bibliografia
Bulera, M. (2006). Jak postrzegamy niepełnosprawnych. Życie Szkoły, 9, 61–62.
Sowa, J. (1999). Pedagogika specjalna w zarysie. Rzeszów: Wydawnictwo Oświatowe FOSZE.